Een nieuw broertje

Op een nacht word ik wakker van een huilen. Ha, het zal de nieuwe baby zijn waar Heit en Mem het over hadden. Dus ze zijn eindelijk naar de Vivo geweest om het kleintje op te pikken. Ik ruk de dekens van mijn bed en ren naar de overloop. Daar staan H en R al bij de reling te wachten. Ze gluren naar beneden in de hal waar een zuster tevoorschijn komt. “Jullie mogen nu wel even komen kijken om je nieuwe broertje te zien”, zegt ze. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Ik ben wat verbaasd om Mem in bed te zien liggen, ik had verwacht dat ze nog met de jas aan bij de keukentafel zou zitten. De dokter is er ook, hij is de baby aan het wegen in een soort net. Mijn broertje ziet er rood en paars uit en huilt verschrikkelijk. Zijn mond is zo groot van het krijsen dat je nauwelijks zijn gezicht kunt zien. Ik vind het zo zielig. Maar daarna wordt de baby bij mijn moeder in de armen gelegd en staan mijn broers en ik er met onze neuzen bovenop. Hij heet P, zegt Mem. De volgende dag moet ik naar school, maar Mem kan mij niet brengen met de fiets. Ze stopt een auto op straat, er zitten al drie kinderen in van een dorp verderop, ik herken een meisje die hele mooie dikke vlechten heeft. Mem vraagt of ik mee mag rijden. Ik durf de kinderen niet aan te kijken. Eenmaal in de klas mag iedereen wat vertellen over wat ze allemaal gedaan hebben de dag ervoor. Normaal zeg ik altijd dat ik brij heb gegeten die ochtend, maar deze keer heb ik eens wel een nieuwtje.